Ne bayramımız eski bayram, ne dostluğumuz eski dostluk. İnsanlar çok değişti... Herkesin bir derdi var... İnsanları dinlersen herkes adalet ister; ama bir türlü o adalet gelmiyor. Dostluktan bahsederiz; ama ihanetler çoğaldı... Küçük iken çok dostum var idi... Büyüdükçe yavaş yavaş kaybettim... Hatırlayınız... Biz küçükken büyüklerimiz bizi severdi, biz de onları sayardık... Şimdi ne büyük kaldı ne küçük...
Eskiden bir adab vardı, ahlak vardı... Elimizdeki lokmayı bölüşürdük, bir tepsiden yemek yerdik... Şimdi bir bardaktan su bile içemez hale geldik. Bir ailede bile artık ayrı ayrı tabaklara yemek koyuyoruz, öyle değil mi? Komşularımızı tanımaz hale geldik... Yolda görsek bile tanımazlıktan geliyoruz.. Adab denilen bir şey kalmadı... Ahlak çöktü... Ahlak dersi verenlerde bile ahlak bozuldu...
İşimiz çoğaldı; ama bereketimiz kaçtı... İş ahlakı kalmadı... Haram mı, helal mı soramaz hale geldik. Her şeyden kıymetli oldu para. Dostlukları para için heder ettik... İki kardeş arasında bile para yüzünden husumet söz konusu. Para için her şeyi satar hale geldik. İslam davasını hiç konuşmayalım... Kalmadı ki bir dava... Davamız para oldu...
Menfaat için gıybet, bühtan akla ne geliyorsa yapıyoruz. Davayı, kardeşimizi, dostumuzu satıyoruz. Güven ve sadakat kalmadı... Siyasi partilerimize bakıyorum... Siyasetçilerimiz bugün bu partide, yarın başka partide... Söylemler hep sahte, inandırıcı değil... Sözde Müslümanız; ama çok beklediğimiz İslam bir türlü gelmedi... Faizli krediler, faizli evler ve arabalar... Muhteşem villalar ve havuzlu şatolar... Yatlar ve uçaklar... Muhteşem camiler, çok güzel sesli müezzinler ve çok bilmiş alimler... Fakat adab yok oluyor, ahlak çöküyor.
Şöyle bir düşünün... Dün seninle oyun oynayanlar bugün iş bulunca sana selam veremez hale geldi... Randevu ile dostlarımızla görüşmek zorunda kalıyoruz... Bir dost seni arar ise “meşgulüm” mesajını atacak kadar bozulduk, belki de acil senden yardım istiyordur. Belki de ölmek üzeredir... Hayır, dünyevi işlerle alakalı toplantı dostundan daha da önemli...
Artık, dostluğumuz bile sahte... Selamlarımız bile sahte... Vaatlerimiz sahte... İlişkilerimiz sahte... Toplum olarak bencil bir hale geldik... Para için her şeyi yapar hale geldik. Varlığımız, yokluğumuz para olmuş. Para... Para... Para... Küçük çocuklarımız bile para istiyor... 3 yaşındaki çocuk, 90 yaşındaki yaşlı bile para görünce seviniyor. Ne hale geldik bir düşünün... Para için birbirimizi öldürüyoruz. Öldürmek için para veriyoruz... Öldürtüyoruz ve para kazanıyoruz. Böyle bir dünyada yaşamak bile istemez hale geldim... Dostlar arasında güven, inanç kalmadı... Para için mi, menfaat için mi...? Hiçbir şey eskisi gibi kalmadı, her şey sahte... Davranışlarımız riya, davamız sahte, dostluğumuz menfaat... Eski zamanları ve eski insanları geri istiyorum... Bu dönem insanları ile ortak dil bulamıyorum her şey bana sahte geliyor. Sahte ilişkilerinden, sahte dostluklardan usandım... Çayın tadı bile değişti... Çay içecek samimi bir dost bile kalmadı...
